Living the Ozzie life :-)

It's been a while.... en dat is positief. Ik ben op 1 en dezelfde plek, maar ik vermaak me iedere dag. De omgeving is prachtig hier en ik geniet van de strandwandelingen en het wisselende weer. Hebben we in Nederland 4 seizoenen in een jaar, hier hebben ze 4 seizoenen in 1 dag. Je verlaat het huis in je t-shirt en komt met een jas en sjaal aan terug (als je zo verstandig was die mee te nemen). Met Mary, mijn huisgenoot maak ik ritjes naar verschillende delen van Melbourne om haar zelfgemaakte kaarsen aan de man te brengen. Ik ben inmiddels gediplomeerd kaarsenmaker en onlangs gepromoveerd van smelter naar eindcontroleur. Ook mag ik de verschillende geuren samenstellen en uitzoeken. Dit alles gebeurd in het fabriekje in de schuur. Mijn schelpen collectie op mijn kamer breidt zich uit, evenals mijn kledingkast. The Salvation Army (Leger des Heils) is hier op elke hoek van de straat te vinden en voor iedereen. Ik ben druk met het ontwikkelen van een tijdelijk permanent leven. Werken, vrienden maken, socializen, boodschappen doen, de omgeving ontdekken, dagtripjes, Australisch Engels leren en genieten. Genieten van het feit dat ik zomaar aan de andere kant van de wereld woon voor een paar maanden. Het is ontzettend leerzaam en interessant om in een vreemd land een normaal (saai?) leven op te pakken. Mijn werk is vrij eenvoudig, ik ben weer serveerster, net als mijn eerste baantje 15 jaar geleden, maar elke dag is uitdagend in andere opzichten en ik geniet van het uitzicht over zee en de vriendelijke mensen. Zij vinden mij ook interessant: die serveerster van 'overseas', a ' Dutchie'. Mijn accent kunnen ze vaak niet plaatsen. Vaak ben ik van Canada, het grootste compliment, maar Duitsland, Zweden, Noorwegen, Spanje en Zuid-Amerika zijn ook al langs gekomen.

Ik heb The Pierce Brothers ontmoet. Artiesten en vrienden van mijn nieuwe vrienden. Ze staan dit jaar op Pinkpop en Lowlands en ik heb ze hier in Melbourne zien spelen, ze zijn geweldig. Na afloop konden wij natuurlijk backstage. Wat een aardige, lieve en vooral goede muzikanten. Ze willen graag mensen in Nederland ontmoeten dus als er mensen gaan, laat het weten, dan kun je backstage bij Pinkpop :-) Melbourne is de stad van de muziek. Alleen is het seizoen een beetje afgelopen. Toch zijn er nog genoeg leuke bandjes die spelen en ik heb er al een paar bezocht.

Saai? Nee een gewoon leven is heel erg spannend en enerverend. Vooral als je dit samen met iemand deelt. Met Shannon ga ik veel op pad. We beklimmen de look-out heuvels, spotten kangoeroes in het park en doen veel roadtripjes. Met Doozer zijn hond ga ik ' s morgens wel eens naar het strand. Hij springt achterin de Landrover, ik stop onderweg om wat dennenappels en stokken mee te nemen en ik gooi het hele zooitje zo'n 50 keer de zee in. Shannon, die ik sinds de dag van de rode maansverduistering elke dag heb gezien, is toch wel een speciale nieuwe vriend hier. Mijn gezicht stopt niet met lachen als ik naar hem kijkt en mijn buik niet stopt met kriebelen als ik aan hem denkt. Zijn ogen beginnen te glimmen als ze de mijne vinden en mijn wangen kleuren rood bij de lieve woorden die hij spreekt. Zijn grappige, lieve, creatieve karakter inspireert het mijne en vult het aan. We starten de morgen met opera duetten en dansjes rond de tafel. Twee volwassen kinderen die lachend door de supermarkt rennen. De schaamte voorbij, leven en lol maken. Blij zijn en vrolijk, omdat het heerlijk is. Alleen waar ik me eerst zorgen maakte of ik dat gevoel ooit nog eens voor iemand zou hebben maak ik me nu zorgen over het feit dat hij aan deze kant van de wereld woont. Maar ik wil me geen zorgen maken, ik wil genieten van het hier en nu. Van de heerlijke tijd samen en de speciale momenten die we beleven. 

We gaan op een missie :-) Tussen de bedrijven door vinden we een paar vrije dagen om een stuk de kust af te cruisen. We verbouwen de auto tot campertje (kwestie van een matras en een koelbox aan boord slepen) en we gaan op jacht naar de ' swell'. Een speciale weersomstandigheid waarbij wind, golven, storm, tijding en stroomrichting perfect samen komen voor de beste surf golven. We ontmoeten 2 andere surfdudes in Portland. Als geduldige vrouw des surfman wacht ik met de broodjes en de handdoeken bij terug komst. Nee, sorry dat is niet waar. Ik ga voor een lange wandeling langs de kust, muziek in mijn oordopjes en een skinny dip in de ijskoude zee. Op de 1 of andere manier roept de zee mij altijd aan om bezwommen te worden, vooral als het koud is. Het weer is nog prima, tussen 12 en 15 graden alleen de wind is erg koud, maar ik vind het heerlijk, want tussen de regen door schijnt ook de zon en ik merk dat ik houd van de wisselingen van het seizoen en de stemmingen van moeder natuur. Aan het eind van de dag vertrekken we richting The Great Ocean Road. Een weg, die, hoe verassend, nogal groot is (en ook Tof :-)) en langs the kust loopt. Een paar beroemde gesteenten, the 12 apostles genaamd staan daar fier en trots aan de kustlijn. Elke bocht is adembenemend. We zijn laat dus zien een deel bij zonsondergang. Om niet teveel te missen slapen we (illegaal natuurlijk :-)) langs de The Road, pal aan het strand. Bij het krieken van de morgen springt Shannon nog eens op zijn plank en ik ontdek een stuk van the Road te voet. Ik laat de omgeving en de muziek uit mijn Ipod me vullen met energie. Ik ben in gedachten en ver weg van hier, ver weg van daar, ver weg van overal. Een vos ziet mij en ik schrik. Hij kijkt mij aan voor een split second en rent weg. Een vos, ja die heb je in Nederland ook, maar ik heb nog nooit een vos zo dichtbij gezien.  De vogels hier blijven mij ook verbazen. Wilde papegaaien, 10 tallen, van hele witte naar rijk gekleurde, roofvogels en andere vogels waar ik geen namen van weet. De golven en het woeste weer is prachtig. Bij terugkomst zie ik vele surfers de enorme golven trotseren en ik probeer mijn vriendje ergens te spotten, maar overal krioelen zwarte mannetjes in de zee. Bovendien wordt ik nogal afgeleid door de welgevormde surfers die stoer met hun haren schuddend en een board onder hun arm terug het strand op komen deinen. Ja we kijken, we kijken allemaal naar je. Ik rijd een stuk van de Great Ocean Road. Ik vind het leuk om te rijden en hij vind het leuk als ik in zijn auto rijd. Nogal bijzonder. Ik dacht dat auto's heilig zijn voor mannen, maar ik denk dat de liefde van deze man meer in zijn surfboard zit. Ik vind het mooi om te zien, de passie voor de zee, de golven, hoe de oceaan hem kan grijpen en zijn ogen schitteren van blijdschap als hij het water uit komt rennen. We rijden een off-road stuk op. Even spelen met de 4 wiel kracht van de auto, die is groot, maar niet opgewassen tegen een enorm rotsblok voor ons. Het stuk is stijl en we glijden de verkeerde kant op. Geen weg terug. De surfdudes redden ons en slepen het rotsblok weg. Geweldig, just a little bit of fun. De boot brengt ons van de ene kant van de baai van Melbourne naar de andere weer terug naar The Peninsula, terug naar de boerderij, zo'n 70 kilometer van het centrum van Melbourne, maar het is nog steeds Melbourne. Dat is voor ons van Amsterdam naar Utrecht.

Nog 2 maanden ben ik hier en dan ga ik de Westkust verkennen. Mijn lieve ouders komen helemaal naar Australie om samen een geweldige reis te maken. Het is een pokke-eind vliegen, maar de reis gaat fantastisch worden. Australie is een enorm mooi land om te ontdekken en het maakt me blij om te merken hoeveel zin zij er ook in hebben. Een spannende missie. Nu zijn mijn ouders niet de eerste de beste reizigers. Ze hebben al heel wat kilometers samen, met zeurende kinderen, pech, in de sneeuw, de bergen, zonder benzine, lekke banden, overstekende bomen en openstaande dakluiken afgelegd. Ze hebben voor hetere vuren gestaan. Australie wordt puur genieten in The Outback, Beach, Bush, Wildlife en alles wat het te bieden heeft. En ik kijk uit naar het weerzien, naar een lange knuffel en een mooie tijd samen. Rummikuppen, wijntjes drinken, zwemmen, kletsen over alles en grapjes maken over niks. Aftellen tot het wederzien. Nog 54 nachtjes slapen.