Singapore oke, maar dan China...

Een wandeling door de Botanische tuinen van Singapore, het klinkt alsof ik vast de geraniums opzoek, maar het is veel meer dan een paar bloemetjes in een mooi bed. Het is een gebied van 63 hectare met een rainforest, palmvalley, nutstreebush, en The Healing Garden waar ik plantjes tegenkom die ik wellicht nog wel nodig zal hebben deze reis. Alleen op pad gegaan en ik neem de geluiden van de natuur in mij op. De geur van de warme groene klamme bladeren, het geluid van dieren en vogels die ik niet ken, het geluid van oh, de tuinman die de boel aanharkt. Ik grinnik in mijzelf net als dat ik steeds grinnik als ik naar boven wil met de roltrap voor naar beneden en dat ik op diezelfde roltrap denk netjes te zijn door rechts te staan voor de gehaaste mensen. Het is duidelijk herfst, de bloemen zijn uitgebloeid en er ligt veel blad op de grond, een hardloper, een gezin dat de zwanen en vissen voert, een chinees gezin aan de picknick op het gras, het is fijne plek.
Terug in de wijk Little India wordt ik vrolijk van de muziek, ik heb de neiging om te dansen en hoewel niemand mij hier kent besluit ik het toch maar niet te doen. Wel ga ik iets eten, bij de locals, eten met handen, ik schuif aan bij een tafeltje. Ik vraag iets met rijst en groenten en de ober begrijpt het. Op een bedje van een bananenblad krijg ik 2 hoopjes spul en een soort kroepoek geserveerd. Vervolgens krijg ik uit de grote pan een paar scheppen rijst en uit een andere pan wat saus op mijn bananenblad. Gezien mijn uiterlijk, denk ik, krijg ik er wel een mes en vork bij, dank u wel meneer uit Indië en dank u voor het heerlijke eten.

De ochtend van vertrek naar het vliegveld verdiep ik me verder in The Lonely planet van China. Ik bestudeer de kaart van Beijing, probeer vast logica in de metrolijnen te zien en herkenningspunten voor oriëntatie. Het is zoveel, het is zo groot, het is... tijd om te gaan! De zenuwen gieren door mijn lijf als ik bepakt gehaast de laatste voetsporen in Singapore achterlaat. Onderweg naar het vliegveld gaat er van alles door mijn hoofd, waarom wilde ik ook alweer naar China, hoe zal het daar gaan, wordt het ook genieten of wordt het één grote ramp? Ik wilde dat ik net zo relaxed kon zijn als die Canadezen uit mijn hostel: Hé men, how you doing men, I`m fine men, how you do`ing men, Im fine men. Where you going men, I dont know men, where you going men....
Eenmaal in het 2e vliegtuig, na de transfer in Kuala Lumpur ben ik weer redelijk relaxed. Over 6,5 uur zit ik in Beijing en om te wennen, nu ook vast naast een Chinees. In The Holy Lonely Planet lees ik meerdere malen dat taxis en zeker voor vrouwen alleen en vooral op Beijing Airport niet te vertrouwen zijn. Je wordt beroofd of een poot uitgedraaid, ik slik, ik ben aangewezen op de taxi want er rijden geen treinen snachts in Beijing. Eerst maar eens wat slapen, ik droom van gewelddadige overvallen, waarbij ik de overvallers in elkaar trap en weg rij met de taxi, eenmaal wakker besef ik dat dit niet echt berust op de waarheid. Het zit me helemaal niet lekker en ik besluit om op de luchthaven te blijven tot de treinen weer rijden, dan maar 5 uur wachten. We landen, alhoewel ik nog niet geland ben, ik hang nog steeds ergens boven Europa, ga ik via douane, met de metro, naar de bagageband, richting de uitgang van de luchthaven. Bij de infobalie vraag ik of het veilig is om met de taxi te gaan, ze kijken mij raar aan en mijn idee om op de luchthaven te blijven vinden ze helemaal belachelijk... Tja vraag aan een Nederlander of het veilig is in Amsterdam met de taxi te gaan, waarom niet? Weten zij veel wat er met toeristen in donkere steegjes van Beijing gebeurd. Ik spreid mijn kansen: geld in rugzak, backpack, broekzak, pasjes spreiden, telefoon en fototoestel in backpack, ze zullen wel voor de kleine tas gaan, maar niet alles eruit dat is verdacht, 1 pinpas kan ik missen en wat geld....
Bij de taxistandplaats kom ik een Thaise vrouw tegen, alleen, net als ik. We kletsen wat en zij heeft begrepen dat de taxi`s van het vliegveld veilig zijn, je moet alleen niet de taxis hebben die zelf naar je toe komen. Tot en met het einde van de rij kletsen we en het maakt me gerust dat het tot nu toe lijkt of we niet alleen zijn. Mijn beurt, ik gebruik de 3 seconde regel voor vrouwen die alleen zijn:gebruik je intuïtie, en beslis binnen 3 seconde of je iemand vetrouwd, de taxichauffeur krijgt het voordeel van de twijfel, daar gaat ie. Ik ben voorin gaan zitten, dat voelt sterker. Hij lijkt me een jaar of 35, beetje sullig type, ik kijk even opzij en hij grijnst, een grijns die mij gerust stelt. Deze man eet elke zondag bij zijn moeder die hem dan een aai over zijn bol geeft en vertelt aan haar buurvrouw dat ze zo trots is op haar zoon die toch maar mooi taxichauffeur is geworden.
Hij weet de weg niet en we dwalen wat door de straten van Beijing, hij belt het hostel en dropt me uiteindelijk op de hoek van de straat, met al mijn spullen voor een eerlijke prijs van 100 yuan en 2 singapourse dollar (ja, ik moet ook van me left overs af ;-)) De 500 meter naar mijn hostel zijn misschien nog wel spannender dan de taxirit, een donkere steeg met hier en daar een chinees, ik hou mijn adem in en klem mijn handen om mijn tas, een stapje harder, ik ben er!

Ik sta op uit mijn heerlijke frisse bedje om Beijing te gaan zien. Geld halen, metro zoeken LP mee en kijken maar. Beijing is enorm, auto`s toeteren constant door. Oversteken is gevaarlijk en doodsoorzaak nummer 1 in China, slik. Er zijn wel stoplichten, maar hé, je gaat toch niet stoppen voor een voetganger? En hoeveel punten zal een toerist op je motorkap waard zijn? Ondanks de drukte, smog, spugende Chinezen en het zoeken vind ik het geweldig om hier rond te lopen. Het is toch fantastisch dat dit gewoon kan, en ja daar is ie eindelijk, ik geniet! De Chinezen praten met een soort accent dat hetzelfde klinkt dat als je probeert te praten tijdens het tandenpoetsen, je krijgt er een gooise r van. Er is overal eten te krijgen en ik loop door mooie straatjes met schattige winkeltjes. Uit de LP haal ik een mooie wandelroute en via mijn hostel regel ik alvast een treinkaartje naar Pingyao voor donderdag en een tourtje naar de Great Wall :-) Vandaag is een goede eerste dag in China, straks maar eens wat eten, denk dat ik wel zin heb in Chinees :-)